Onze kamer ligt aan de straatkant én praktisch de ganse namiddag tot zonsondergang hebben we ook de zonnekant. De kamer wordt dan herschapen in een sauna. De airco is er niet op voorzien om onze kamer efficiënt af te koelen. Dat staat van pure miserie op 5° maar blijft lucht van 20 à 25° de kamer injagen. Vannacht werden we wakker van de warmte en grote (na?)dorst. De temperatuur in de kamer bereikte opnieuw stilaan de temperatuur van een tropisch zwembad. De airco maakt te veel lawaai en laten we ’s nachts uit. Dan maar het raam openzetten… Ook geen goed idee. De kamer geeft uit op een groot plein van de Ikea (rechtover ons) en het winkelcentrum Marineda, waarvan het hotel eigenlijk deel uitmaakt.

Dat plein wordt ook ’s nachts van muziek voorzien, al ontgaat me hiervan het nut. Ook op het dak van Ikea is ook nog heel wat bedrijvigheid in de vorm van ronkende motoren van airco’s vermoed ik. Raam terug dicht en dan toch maar de airco op. Gelukkig waren we zo moe dat het geluid van de airco ons niet uit onze slaap kon houden. ’t Was 9u eer we – wederom wekkerloos – wakker werden.

Het ontbijtbuffet kon ons niet echt bekoren. Veel keuze van brood was er niet, geen eitjes te bespeuren, geen spek te bespeuren… Je kon kiezen uit een schel kaas en een schel hesp, een beetje cornflakes en vreemd gesneden ‘vers’ fruit. Ook de fruitsappen waren punt van ergernis. Om dan nog van de koffie te zwijgen; deze werd aangevoerd in van die mini-thermoskes die blijkbaar – aan de sterkte en de temperatuur van de koffie te merken – de avond voordien al verdeeld werd… Allee, ik voelde me na m’n ontbijt niet fit om aan de zware dag te beginnen.

Diane had een wandeling in A Coruña voorbereid en alle bezienswaardigheden netjes opgelijst in op een google-maps plannetje aangeduid. De afstand naar die bezienswaardigheden werd op een 5-tal kilometer geschat, maar ik had geen zin om hiervoor de auto van stal te halen, om dan terplekke veel te lang naar parkeerplaats te moeten zoeken. Te voet was een optie, maar dan waren we al 2 uur extra onderweg. Voor het eerst in jaren namen we nog eens de bus. De Lijn kan nog iets leren van het Spaanse Openbaar Vervoer… Ticketje kost 1,27€, er is muziek op de bus, en we kunnen op een scherm volgen wat de volgende halte is… Een dik kwartier later waren we op onze bestemming. Na een korte wandeling in de wirwar van straatjes in de oude stad trokken we richting kust. Na een kort bezoek aan het Castillo de San Juan (archeologisch museum) waar oorlogstuig uit de jaren stillekens, een rieten schip waterdicht gemaakt met rundervellen en zelfs een ondergronds stuwbekken te bezien was volgden we een mooie promenade langs de kust…

… tot aan de vuurtoren – Torre de Hercules – die z’n oorsprong vond ten tijde van de Romeinen.

Nadien vervolgenden we de promenade naar de bushalte. Rond 19h15 waren we terug thuis. Diane deed snel de inkopen voor morgen, want dan trekken we er weer op uit met de auto.

Nu is’t tijd om een stukske te gaan eten. Tot morgen en slaapwel.